نشست فرهنگی هم اندیشی اساتید (رسانه های مجازی ، بایدها و نباید ها) در تاریخ ۹۳/۶/۱۹ با حضور تعداد کثیری از اساتید این واحد دانشگاهی با تدریس استاد سرکارخانم دکتر اکبری ، پیرامون چگونگی ارتقاء رشد فرهنگ غنی اسلامی و رابطه آن با رسانه های مجازی و بحث و تبادل نظر درخصوص دنیای عظیم رسانه ها و شبکه های اجتماعی که از آن بعنوان رکن اصلی ارتقاء فرهنگ اصیل اسلامی یاد نمودند در سالن کنفرانس واحد برگزار گردید.
سرکار خانم اکبری در این نشست در آغاز گفت:
یکی از حوزه هایی که هم اکنون به شدت تحت تاثیرموج تغییر قرار خواهد گرفت، حوزه رسانه و از این رو آینده متعلق به رسانه هایی است که درعرصه فضای مجازی فعال باشند و در آن خود را مطرح کنند. درجهان معاصر اطلاعات مبنای برتری کشورها و جوامع بشری است و هرکس به این منبع دسترسی داشته باشد قدرت هم دارد و به گفته بسیاری از کارشناسان سرچشمه اطلاعات در رسانه های دیجیتال یا به عبارتی همان «فضای مجازی» ، نهفته است.
فضای مجازی عرصه را برای رقابت بین رسانه ها باز گذاشته که علاوه بر خبر و اطلاع رسانی، به تولید تحلیل نیز بپردازند. رسانه های مجازی صرفا خبری، هرچند در ابتدای کار با اقبال مواجه خواهند شد و میزان مراجعه به آن ها فراوان خواهد بود، ولی در نهایت این سایت های تحلیلی و تبیینی خواهند بود که گوی سبقت را خواهند ربود و ماندگاران این عرصه فرهنگی در قرن ۲۱ خواهند بود.
وی با عنایت به فرمایشات مقام معظم رهبری بیان داشت: جمهوری اسلامی ایران از ارزش های غنی اسلامی و ایرانی دارد و باید از این فرهنگ ها خوراک های خوبی به فضای مجازی تزریق شود و نظارت ویژه ای بر این شبکه ها اعمال شود. نحوه استفاده صحیح از شبکه های مجازی باید اطلاع رسانی شود و رسانه ها در این زمینه وظیفه خطیری بر عهده دارند.
مهمترین ویژگی فضای مجازی، خصلت شبکهای آن است و از ویژگیهای یک جامعه شبکهای، «مرکزگریزی» یا به تعبیری «مرکزناپذیری» است. در واقع شبکهها، منظومههایی را میسازند که با گسترش هرچه بیشترشان، نقاط اتصال آنها در مقایسه با مرکزپذیریشان اهمیت بیشتری مییابد. از اینرو، هر رسانه به میزانی که تمرکز بر آن حاکم باشد، قابلیت مدیریت و برنامهریزی پیدا میکند. بر اساس منطق فوق، از جمله ویژگیهای شبکههای اجتماعی، کنترلناپذیری و تمرکزناپذیری خواهد بود. نخست باید بررسی کرد که منظور از مدیریت چیست؟ مدیریت دارای دو پایه مهم است: «سیاستگذاری» و «برنامهریزی» که هر کدام باز به صورتی بیرونی، از بالا یا درونی، از پایین صورت میگیرد. مهمترین تغییری را که در فرآیند پیدایش رسانههای نو و جامعه شبکهای شاهد هستیم، تبدیل ارتباطات عمودی به افقی است، یعنی به جای ارتباطات یکسویه، متمرکز و از بالا، ارتباطات تعاملی، گفتوگویی و افقی از پایین جایگزین شدهاست، پس نمیتوان همان نوع سیاستگذاری، برنامهریزی و درنهایت مدیریتی را که در مورد رسانههای «یک به چند» داشتیم در مورد رسانههایی که «چند به چند» یا حتی چند به یک هستند، اعمال کنیم.
سرکار خانم دکتر اکبری در پایان افزود: در دهه گذشته به مدد رشد فناوریهای رایانه ای ، فضای مجازی بخش زیادی از مخاطبان رسانه ها را به خود جلب کرده است هرچند رسانه های مکتوب همچون روزنامه ها ، مجلات ، هفته نامه ها و فصلنامه ها و… هنوز هم از جایگاه قابل توجهی در میان مخاطبین خود برخوردار هستند ولی ایجاد فضای مجازی باعث رشد سریع رسانه های اینترنتی همچون سایت ها و وبلاگ های خبری و تحلیلی گردید .رسانه ها هر ساله باید با حضور صاحب نظران به نقد عملکرد خود بپردازند تا ضمن شناسائی نقاط ضعف و قوت خود به وظیفه ی تاریخی خود در بیداری و آگاهی رسانی به جامعه عمل نمایند. امیدواریم در افق دیدگان همه ی عزیزان و در نوشته های نویسندگان و مدیران رسانه ای ، برادری ، برابری ، انصاف ، عدالت ، همدلی ، صداقت ،ایمان ، مهربانی ، خیر خواهی و بیش از همه رضایت حق تعالی مد نظر باشد.